મત્લા ને મક્તા જોઇને ગભરાઇ ગ્યા,
છંદોના બંધારણમાં પણ અટવાઇ ગ્યા,
ફૂલોને, કેવા સ્પર્શ લાગ્યા હાથોના.!
કે, બાજુમાં કાંટા ઉભા શરમાઇ ગ્યા.
એવી વિરહની વેદના ચાલે સખી,
ચહેરા ગુલાબી ગોટા સમ કરમાઇ ગ્યા.
સ્વપ્ને ફરી છે યાદ એવી એમની,
એ સામે આવ્યા સમજીને હરખાઇ ગ્યા.
મળશે સુરક્ષા, જો મને ચૂંટો ફરી;
આવી જ વાતોથી અમે લલચાઇ ગ્યા.
-અશોક વાવડીયા "રોચક"
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો