કોઈ રડતા મળે છે,
કોઈ હસતા મળે છે.
આ પહાડો ય થોડા,
દૂર ખસતા મળે છે.
તારલાઓ ગગનથી,
રોજ ખરતા મળે છે.
મેધ થઈ જળ નદીમાં,
ખાસ ભળતા મળે છે.
લાગણીના એ પૂરો,
જેમ ખળતા મળે છે.
કેમ"રોચક" જવાબો,
આમ છળતા મળે છે ?
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
કોઈ રડતા મળે છે,
કોઈ હસતા મળે છે.
આ પહાડો ય થોડા,
દૂર ખસતા મળે છે.
તારલાઓ ગગનથી,
રોજ ખરતા મળે છે.
મેધ થઈ જળ નદીમાં,
ખાસ ભળતા મળે છે.
લાગણીના એ પૂરો,
જેમ ખળતા મળે છે.
કેમ"રોચક" જવાબો,
આમ છળતા મળે છે ?
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
નજરોમાં ભમી હતી,
દિલને તે ગમી હતી.
વાસંતી ટહૂકતી,
કોયલ સમ રમી હતી.
યાદોની ભમર બની,
મુજમાં તે શમી હતી.
તેની સંગ યાદની,
વણજારો ખમી હતી.
દુનિયાની વચ્ચે હતો,
તેની એક કમી હતી.
"રોચક" એ મળ્યા મને,
આંખોમાં નમી હતી.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
અમે યાદે તને અડશું, તુ ઠાલી વાતો કરજે,
પરોઢી એ પળે મળશું, તુ ઠાલી વાતો કરજે.
વિચારોની નવી સીડી બનાવી, શબ્દો સંગે,
ગગનથી પણ ઉપર ચડશું,તુ ઠાલી વાતો કરજે.
ભલે ટીપું છતા સૌ સંગ, આકાશેથી સીધા,
સમંદર જઈ ને ઓગળશું,તુ ઠાલી વાતો કરજે.
પહાડો સમ વિચારો છે અમારા,આપ્યા વચને,
સદાકાળે ય ના ડગશું, તુ ઠાલી વાતો કરજે.
વસંતી વાયુ થઈ વાશું અમે, હોળીને રંગે,
ધરા પર જો અમે રમશું,તુ ઠાલી વાતો કરજે.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
મારી નાની રચના.
-સ્વ મનોજ ખંડેરિયાજીની રચનાથી પ્રભાવિત..
બે નંબરનું જમતો માણસ,
તો પણ સૌને ગમતો માણસ.
મોટર,ગાડી,ધોડા સાથે,
દુનિયા આખી ભમતો માણસ.
ધરતી પેટાળે જળ ખેંચી,
કૃદરત સાથે રમતો માણસ.
નાની મોટી વિપદાઓને,
ખુદની મેળે ખમતો માણસ.
વિપતી આવે મોટી"રોચક",
ઈશ્વર સામે નમતો માણસ.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
આંખે ફરકતો રહું રોજ એવોને એવો,
મનમાં મરકતો રહું રોજ એવોને એવો,
ભૂગોળથી દૂર થાશું ભલે કાયમ માટે,
શમણે મલકતો રહું રોજ એવોને એવો.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
જીતવા માટે રોજે દોડવું પડશે,
હારનું કારણ જાતે ખોજવું પડશે.
એ વિચારોના પૂલો બાંધવા માટે,
શબ્દથી શબ્દોને પણ જોડવું પડશે.
કાચબોને સસલાની દોડ યોજાણી,
આજ કારણ જીતોમાં મોડવું પડશે.
કોઈ પણ જીતે કે હારે છતા તેને,
એક બીજાના મનને તોડવું પડશે.
છો પતંગોના પેસો લાગતા"રોચક",
કોઈ પણ ને તો ઢીલું છોડવું પડશે.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
આવે તો અજબ થઈ જાય,
એ વાતો ગજબ થઈ જાય,
તારાથી જ દિન મારો છે,
કેશે તે મુજબ થઈ જાય.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
-મનોજ ખંડેરિયાની ગઝલથી પ્રભાવિત મારી નાની કોશીસ..
પળોને જોડવા બેસું તો વરસોના વરસ લાગે,
મુખોટો તોડવા બેસું તો વરસોના વરસ લાગે.
તુટેલા આ બધાં આકાર હું હમણા જ દિલમાં જડુ,
અરીસો ફોડવા બેસું તો વરસોના વરસ લાગે.
તુ સમજી જાય તો શબ્દો કહું સઘળા તને મનમાં,
ગગનમાં બોલવા બેસું તો વરસોના વરસ લાગે.
સુતરના તાંતણે જોડાય સઘળા આ નરમ દિલજો,
ધરાએ ખોડવા બેસું તો વરસોના વરસ લાગે.
તને સમજાય તો સમજી જજે આ શાયરી"રોચક",
ગઝલને ખોજવા બેસું તો વરસોના વરસ લાગે.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》
જિંદગી તો મર્મ છે,સમજાય તો,
હા મને પણ ગર્વ છે,સમજાય તો.
સાદગીથી જીવવામાં છે મજા,
આજ સાચો કર્મ છે,સમજાય તો.
મૌન છે શબ્દો છતા સહુ સાંભળે,
આ ખરેખર અર્થ છે,સમજાય તો.
ઉત્તરો એના જ પ્રશ્નોમાં હશે,
એક સીધો તર્ક છે,સમજાય તો.
હોય વાણી સંયમી સૌને ગમે,
એજ સાચો ધર્મ છે,સમજાય તો.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
પ્રેમમાં પડનારા તો ઘણા સમજદાર હોય છે,
તેમના માઠા પરિણામથી ખબરદાર હોય છે,
રોજ તત્પરતા એને નવું નવું કાંઈ પામવું,
કોઈ અડચણ આવે પ્રેમમાં અરજદાર હોય છે.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
મારી સામે નજર એની મંડાણી હતી,
તેની સામે મુગ્ધ થઈ હું ખેંચાણી હતી,
કેવા મળ્યા મને આજે સુંદર શ્યામ જો,
વાસંળીના સુરે હું પણ ભરમાણી હતી.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
લાગણીમાં ભારોભાર રાખ્યો તે,
માંગણીમાં બારોબાર રાખ્યો તે,
છૂટથી હું માંગીના શકું સાજન,
પ્રેમનો આ કારોબાર રાખ્યો તે.
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥