જીવન પ્રયાપ્ત પાથર્યો છે મેં પ્રકાશ તુજમાં,
આથમતા સૂર્યને જોઈને ના કહેતા કે હું અસ્ત છું.
બાલ્કનીના હિંચકે બેઠો એકીટચે નિહારું હું છતને,
તારી ભૂલાયેલી યાદોને વાગોળવામાં જ વ્યસ્ત છું.
કડકડતી ટાઢમાં થરથર કાંપતા મારા શરીરને,
તારા વિયોગની આકરી સજા આપવામાં મસ્ત છું.
દરેક શમણે એટલો જ ઉમળકો મારા દિલને,
તારા મીઠા શમણા રાતભર માણીને મદમસ્ત છું.
પ્રભાતની કિરણે મહેકતી સુગંધી તારી યાદને,
પેલી રાતરાણીના પુષ્પમાં સંઘરીને અલમસ્ત છું.
જીવન વિતાવી લઉં તારી યાદોના સહારે હું,
"રોચક" છેલ્લા શ્વાસ સુધી એવો જબરજસ્ત છું..
-અશોક વાવડીયા,《રોચક》♥
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો